Gambar Jin?

Jin, makhluk ciptaan Allah sama seperti kita semua. Berikutan itu kewujudan alam jin tidak mungkin dapat disangkal begitu sahaja.

“Gambar jin boleh dirakamkan kalau guna kamera digital 5 mega pixels ke atas,” kata Ustaz Engku Ansaruddin Agus saya temui kali pertama di pejabat beliau di Cheras.

Saya perhatikan rakan baik saya, Sarjan Ketua Polis Balai Mutiara Damansara, Hamdan Mohd Ahsan duduk di kerusi mendiamkan diri, barangkali khusyuk mendengar kenyataan Penasihat Kehormat Persatuan Pengguna Islam, PPIM itu.

“Mari saya tunjukkan gambarnya,” pelawa Ansaruddin, 56 tahun.

Saya perhatikan skrin komputer tanpa mata berkelip. Objek bulat berbeza saiz kelihatan lebih kurang sama seperti nucleus bertaburan secara rawak tanpa formasi tertentu.

"Ni kat dalam kedai ke apa?," saya memang gemar bertanya.

Bertanya sudah menjadi darah daging dalam hidup saya sebagai wartawan lebih 13 tahun. Bertanya memberi peluang kepada kita menambahkan ilmu. Bertanya mampu memadamkan kekeliruan barangkali selama ini lama bertapak di fikiran.

“Ni, kita rakam di restoran nasi kandar terkenal,” jelas Ansaruddin.

"Restoran mana satu?," tanya saya lagi.

"Tak payah bagi tahu mana satu kut. Tapi rasanya encik Mazidul boleh teka, restoran ni memang siang malam penuh pelanggan," jelas pengamal perubatan Islam lebih 40 tahun itu.

“Uih! Banyak gila ni,” saya agak terkejut.

“Bersepah bang,” komen ringkas Pengarah Projek PPIM, Noor Nirwandy Mat Noordin sedang berdiri berhampiran saya.

“Ini bukan gambar kulat atau butir air terlekat pada lense kamera kan?,” saya bertanya bagi menyahkan keraguan.

“Tak. Mazidul cuci dulu lense kamera tu baik-baik. Cuci betul-betul sampai puas hati. Lepas tu kita tengok nanti apa jadi,” celah Ansaruddin menjawab soalan saya.

Sekeping gambar lain ditunjukkan kepada saya.

“Ni, gambar dirakam masa ada konsert di Dataran Merdeka. Mazidul tengoklah punya banyak jin kat atas pentas tu,” celah Ansaruddin.

Jika benar, sememangnya apa dipaparkan gambar itu mengejutkan. Penyanyi wanita muda sedang mendendangkan lagu pasti tidak menyedari jelmaan ribuan objek di sekelilingnya. Bukan sepuluh atau seratus, tidak terkira pada pandangan mata kasar.

"Ini pulak gambar pocong," kata beliau.

Pocong, objek berbentuk seperti mayat dikapan dalam keadaan berdiri. Saya perhatikan secara lebih terperinci.

"Hui! Jelasnya' Ikatan di atas kepala dan di kaki pun nampak kemas," komen saya.

"Tapi muka gelap, kosong," komen ringkas saya terima.

“Jin ni boleh ditangkap ke Ustaz?,” soal saya.

Saya mengaku tidak pernah berpeluang melihat gambar seperti itu sebelum ini.

“Boleh, kita boleh bercakap, pujuk, siksa kalau nak lah dan kalau kena cara boleh dimasukkan ke dalam botol air mineral,” balas Ansaruddin ringkas.

“Kalau di rumah cuba ambil. Nasib baik memang boleh dapat,” dia yakin.

"Nak shoot kat mana kalau di rumah?," saya ingin mendapatkan sedikit maklumat.

"Cuba ambik gambar kat kipas dan bucu dinding," kata beliau.

Pada satu daripada gambar, saya lihat objek dalam bentuk cluster melekat antara bilah kipas rumah.

"Rumah siapa?," soalan berikutnya.

"Rumah kenalan saya. Itupun dia ambik secara tak sengaja masa tetamu datang berkunjung ke rumah dia," jawab beliau.

“Kejap lagi kita pergi ambil gambar jin,” kata Ansaruddin.

Saya teruja dengan pelawaan itu. Hati tiba-tiba melonjak kegembiraan.

Sebelum ini saya kerapkali berpeluang merakamkan gambar mayat mangsa bunuh di pelbagai lokasi di negara kita dalam keadaah ngeri tetapi bukan gambar jin.

“Sebenarnya gambar jin ni dah lama dirakamkan di negara barat seperti Amerika. Cuma kita di sini jarang nak mengkaji,” sambung beliau lagi.

Saya kemudian mengikut Ansaruddin, Nirwandy dan beberapa rakan mereka ke satu kawasan di Taman Tasik Permaisuri. Kami memberhentikan kereta di tepi jalan. Saya lihat Ansaruddin keluar dengan tenang sambil mata memerhatikan kawasan gelap di sebelah kiri dan kanan jalan.

Beliau kemudian menepuk tangan beberapa kali. Perlahan dipermulaan kemudian diperkuatkan.
Dia mengulang tepukan sambil mata memandang liar ke arah kawasan gelap berlatarbekangkan bangunan sayup jauh dari pandangan.

"Kawasan apa ni?," saya melontarkan satu lagi soalan.

"Kat tepi tu ada kawasan mata air, sungai kecil," jawab beliau.

“Mari sini, mari sini, nak ambil gambar sekejap. Panggil ramai-ramai. Jadi model. Datang! Datang! Lagi! Lagi!,” dia bercakap sendirian.

Saya tumpukan perhatian ke arah kawasan gelap sama, tiada apa muncul di pandangan mata.

“Cuba Mazidul halakan kamera tu ke situ dan ambil gambar. Buat dua kali, nanti kita tengok perbezaan kat gambar tu,” pintanya.

Tidak membantah, arahan itu saya patuhi. Di bawah ini antara puluhan gambar saya rakamkan pada malam itu.

Beberapa saat kemudian, saya preview semula gambar dirakamkan pada skrin 3 inci kamera digital.

“Aha! Ada,” bagaimanapun saya tidak berasa terkejut.

“Ambil lagi. Ambil lagi,” suruh Ansaruddin.

Saya lihat banyak objek sama ‘lekat’ pada view finder kamera. Majoriti kelihatan putih namun tidak kurang berwarna biru dan merah.

“Warna putih tu baik, biru medium jahat. Tapi kalau nampak semua berwarna merah kita blah la, cabut tak payah nak tunggu,” terang beliau lagi.

Setiap kali flash menyala, setiap kali saya melihat ribuan objek kelihatan seperti butiran kecil air terapung di udara d

i hadapan mata saya. Jaraknya kurang daripada 1 meter.

Ketika itu jam di tangan menunjukkan pukul 12.10 malam tetapi terus-terang saya katakan bulu roma tidak langsung meremang. Tiada timbul perasaan takut dalam diri cuma sibuk merakamkan sebanyak mungkin gambar.

“Uih! Itu besar. Sebelum ni bila kita ambil tak ada sebesar itu,” kata Ansaruddin agak teruja bunyinya.

"Apa pun benda ni, dia suka kat saya kut," cuba berseloroh tetapi tiada siapa tertawa.

Saya berhenti seketika merakamkan gambar.

“Selalu tu, ambik pakai kamera 8 mega pixels, ini 12.1,” sekadar mengusik beliau lagi.

Tepat jam 1.15 pagi kami mengambil keputusan pulang ke rumah.

"Ustaz bagi tau dengan benda tu, jangan ikut saya balik. Nanti kereta saya tak muat," ada permintaan ikhlas dalam gurauan itu.

"Ok. Jangan ikut balik, tinggal saja sini. Ini tempat tinggal engkau orang," kata beliau sambil menyapu dada dan kamera saya berulang kali.

"Sebab apa kemera kena sapu juga?," soal saya.

"Supaya boleh guna lain kali, tak rosak," balas beliau.

"Alamak! Kamera ni baru jer beli," respon saya.

"InsyaAllah, tak ada apa," beliau menyakinkan saya.

Lalu saya melangkah kekereta dan memandu pulang dengan pelbagai persoalan bermain di minda. Antaranya, benarkah imej saya rakamkan itu gambar jin?

Saya percaya ramai mengetahui kewujudan jin dan menerima kenyataan itu. Kepada golongan berpengetahuan dalam bidang sains, saya ingin membaca pandangan anda. Kepada jurukamera berpengalaman maupun golongan skeptic barangkali anda mempunyai pandangan ingin dikongsikan bersama saya dalam blog ini, silakan.

Terima kasih atas setiap pandangan maupun fakta bakal dikongsikan.

Salam

Tweet