“Nampak tak tu? Pondok telefon paling lama, sejak tahun enam puluh. Tak lama lagi kena roboh, dah tak ada lagi”Ujar rakan sekampung sewaktu saya minum pagi di pekan kecil, Slim Village, Perak. Tanpa berlengah saya rakamkan gambar pondok terbabit buat kenang-kenangan di masa akan datang. Jika usia pondok itu hampir mencecah 58 tahun, kedai mamak, tempat saya minum lebih lama kewujudannya.
“Tahun Jepun mari, ini kedai sudah ada,” kata pemilik Restoran Hamid, Habib Hamid.
Habib, 45 tahun dan dikurniakan 5 anak, seorang sahaja lelaki. Pada tahun 1942, ayahnya berasal dari India membuka perniagaaan. Ketika itu hanya ada dua kedai mamak di pekan kecil tempat saya bersekolah rendah bermula tahun 1974.
“Bib, sebab apa mamak datang Malaysia, buka restoran tapi bila kahwin mesti balik India, kahwin dengan perempuan sana?,” soal saya.
“Mesti kahwin India punya perempuan. Kalau tidak nanti putus hubungan, tak boleh balik India,” jawabnya.
“Mahal tak kahwin di India?”
“Mahal juga, lima belas ribu, kita sini punya wang,” jelasnya lagi.
"Memang macam tu la engkau Bib, lahir sini, cari makan sini, kahwin balik India. Datang balik, buat anak kat sini. Memamg macam tu kut rasmi mamak," sampuk lelaki Melayu sedang minum teh tarik.
Ramai pelanggan tertawa.
ooohhh ada lagi pondok talipon tu...hehehe...kecik2 dulu aku selalu dapat duit syiling kat situ....hehehe...habib camtu la keje dia....tu la satu-satunya kedai mamak/muslim yg ada lagi kat slim village baik kedai makan,minum atau kedai runcit...lain2 sumer dah bertuko tangan...
BalasPadam